17 Kasım Dünya Prematüre Günü

Bundan 836 gün önce bebeğimi 32 haftalıkken normal doğumla dünyaya getirdim. Gerçekten zor bir süreçti, sabır istiyordu, hüzünlüydü. O sıralar aynı hastanede yoğun bakımda oğlumdan çok daha zor durumda olan prematüre bebekler vardı. Şansı yüksek olanlar ya da olmayanlar :( o an ordaki tüm bebeklerin annesi oluveriyorsun hepsi için aynı duaları ederken buluyorsun kendini.

Erken doğuma bağlı sarılık, emme sorunları, düşük kilo vb. durumlarla inatçı oğlum başa çıkabilmişti. O zaman insan birşey görüyor kendinde yapamam, dayanamam dediğin herşeyi yapma gücüne sahipsin. Hastanemizdeki yeni doğan yoğun bakım hemşireleri ve doktorarı çok iyi ve şevkatlilerdi, tüm gün o küçücük bedenlerle nasıl konuşup onlara nasıl şevkat gösterdişklerine defalarca şahit oldum ve oğlumu her görmeye gittiğimde kafamda tek bir soru işareti olmadan çıktım ordan.

Küçücük güçlü bir beden nasılda savaş veriyor yaşayabilmek için , sen de ondan güç alıyorsun anneliğin A sını bilmezken bir anda mücadeleci anne ruhu kaplayıveriyor içini. Ama her karanlık gecenin sonunda güneş doğuyor işte :) Biz büyüdük, kocaman, yerinde duramayan bir abi olduk. Zaman çok hızlı akıp gidiyor. Çocuklarımızla yaşadığımız her anın tadını çıkarmak lazım.

Bu ay #prematuredogumfarkindalikayi 

Bende bu vesileyle hem bu konuya dikkat çekmiş olayım hem de Ankara Zekai Tahir Burak Kadın Sağlığı Hastanesi Yenidoğan Yoğun Bakım servisindeki tüm hemşire ve doktorlara gösterdikleri hassasiyet ve emekten dolayı teşekkür edeyim.

Bütün doğum hikayeleri çok özel, çok güzel ve erken doğum hepimizin başına gelebilir.